we zijn in Nah Trang

Het is bij jullie nu 1.43 uur en bij ons is het weer ochtend.
Wat ontzettend leuk dat jullie reageren op de gelezen blog.
Gisteren ochtend woensdag ons hotel in Hoi An verlaten.
Het personeel was ontzettend aardig en zwaaide ons uit totdat we in de taxi zaten.
De trein ging vanaf Dah Nang een plaatsje terug waar we vandaan kwamen.
Het duurde nog even voordat de trein ging dus eerst op een terrasje koffie gedronken en het verkeer weer bekeken.
In de vertrekhal een grote ruimte met stoelen en een groot gesloten hek naar de trein zaten vele mensen te wachten met allerlei bagage wat mee moest.
Dozen grote plastic zakken van alles.
Een oude trein kwam aan en het hek ging open.
Op het perron waren allerlei kraampjes waar eten verkocht werd wat in bakjes meegenomen werd om in de trein opgegeten kon worden.
De stoelen in de trein stonden erg dicht op elkaar en als de mevr voor je de stoel in ligstand zet dan heb je met Arie zijn lange benen een probleem.
Dit de mevr geprobeerd uit te leggen en dat het gordijntje open moest blijven wat we wilde naar buiten kunnen kijken.
Ze vond het allemaal maar niets en trok haar hoofddoek met mondkap op en ging slapen.
De trein vertrok op tijd en in een rustig vaart zijn we zo 10 uur doorgeboemeld.
Langs de route zie je van alles maar ben je telkens weer net te laat voor een foto maken.
Reistvelden ontzettend veel en veel mensen die er op werken en een soort bruine buffels die er bij staan.
Kilometers lange begraafplaatsen met die buffels die er tussen lopen om het gras kort tehouden.
De grafkisten zijn heel groot en hoog en steken een stuk boven de grond.
Die krijgen jullie niet mee in jullie auto Ineke.
Om het graf is een soort tempeltje gebouwd.
Tussen door komen ze ook met eten langs.
Arie nam 4 stokjes satee maar ik zag de varkens haren er nog op zitten en hoefde even niet.
Maar ook gekookte eieren en maiskolven kwamen ze mee langs.
Rond 21.00 uur aangekomen en een taxi genomem naar het hotel.
Een aardig Vietnamse uit de trein liep met ons mee en sprak de chauffeur aan dat hij niet teveel mocht vragen.
Stap maar in zei hij en de koffer kon niet in de kofferbak en moesten we op onze schoot houden.
Gelukkig na 3 km waren we er al.
Een mooi hotel een kamer op de 11 de verdieping en een klein beetje uitzicht op zee.
Tegenover het hotel nog een hapje gegeten maar wat duidelijk aanwezig was waren de russen.
De menukaart was in het russisch en de fles ruim stond op tafel.
Moe maar zeer voldaan gaan slapen.